Σαμοθρακίτικη Ντοπιολαλιά

Γράφει η  Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Μουνόλουγους Απαρθηνιάς 
Ε,μορ’παλαβουθήκαν ,γινήκαν για τα σίδια σιακάτ’ απ’έεφ’! 
Δε τσι κουντουκαθίζ’ μπε κανές κι κσισκών’ τα πιδγιά μας ,απ΄χπουν τιιτσιέ για του τάληρου,να παν να σιαστούν ,να κοψ’ του γιένα ,να βαλ’ τ’άλλου,να τα κοψ’ μπόος –πίσου να γίνει σουγλουντούμπαν’άντιοι κ’ ίυναίκις!
Ιι γιάα,Κστος κ’η Παναγιά!Γήθιλα να ξέου τς παλιουτηλιουράσεις γιατί τι τσι βάλαμ’ ,για να βλέπουμ’ τς παρμένις, απ’ τα χουρτάσαν γούλα ,απ’ παγαίν’ ,σα τυχ’ ,σ’ ακκλησιά κι φεύγ’ οι νουμάτ’ απού μέσα, γιατί δε μπουλούν να βλεπ’ τα ξιπάρματα μπουουστά στα ΄κουνίσματα να γυαλίζντιν κι ν’ άνισκών’ντου μπουμπέ τς!Μ τι μι τηλιφώνσις μάνα μ’ να μι βαλς φτύλια να γένου άνι κατ΄όπους γένκα γιατί τόβαλις φκίρ’ ν’ανισκώις ντου κώλου σ’ γιατί γείσι πώς πλάκα του λες χαμλουκώλα κι τι κι τι ,κι έκανα πίισ’ να γέευου τς πάαδις μες σ’τσι σλίβις στα παπλώματα.Έχουμ΄βλεπς κι τς πιέδις απ’ λιέντιν ,κι δε μπουλούμι μι κά παναθύρ΄ν’ανοίξουμ’ απ’ να τσι φάει η κατσνόπουλας. 
Κάλαα, σι πίαζι να παρς κανέ ούουχου να μπαλώις απ’ κάθισι μι ντη ψάθα κι του ματουγυάλ’ κι μι του παίιζ΄πιατκιά.Έεμπι αγκιργιάγκαθους.Ααχ,μας σκάθκι κι η Θιός ,νε νηστεύουμ’, νε πστεύουμ,νε σι λουγαργιασμό αρχόμαστι ,μον’ του λούσου κάντιμπουτα άλλου.Μάναα,πού να γείσαν απού γένα μέρους να μι βλεπς τι τααβώ τούτα τα χόονια!Ξιβιδουθήκαν γούλ’ η γ΄Ανιστάης, σι καπιτάρσι μαθέμ’ να θελ’ να βάψ’ τα μαλλιά τ’.Νιυρίασι κιόλα κι κόντιψα να τσι φάγου ,γιατί ντου γείπα: τι ντη θελς βρε ντ’ μπουγιά αα σι πάμι για γαμπόο ,ότ πήγις πήγις, τώω γένκις παλιάρν’ σύχασι κι δεν έχουμ’ πάαδις για να μπουγιαντίζισι σα γζόφαδου. 
Ααχ ,του γζόφαδου ντου πίαξι κι σκώθκι ,δε ξέουμ’ θέλα μι δείρ’ ,για έκανι του νταγή! 
Τι να πουουτουδγιώ ,του ν’ιαυτό μ’ τ’αφήκα κι γένκι η βουρλίδα μ’ σα τσι σχουιμένς τς Ντόλινας κι άφσι για δγιε οι φτέρνις ι-μ’ ζιυγαίζ΄ χουάφ’ απ’ ντουν αγιργιουμό, σα καρτακάτζα για κλουκύθ’ γινήκαν. 
Άιντι ας πάγου να βώω του κουμπόδιμα μ’ γιατί αα τιλιφουνεί η γι άλλ’ ,μουου αα ντι πω γίσια κι πία:δεν έχουμ’ πάαδις για να σι λουσαϊσουμ΄να πας στου Χόλυντουγ. 
Κείν’ αα μι πει ισύ πού του ξερς έευτου ,δε του λέγου θαείς κι καλά, κι βάλτου ίιγαν! 
Να οι τηλιουράσεις δείχν’ έευτις απ΄ τα κόβ’ ,απ’ τα βγαζ’ γούλα απ’ χαμλών’ κι ανισκών’απ’ δεν εχ’ βαακί ,μον’ γιένα σνι ,κι τα κλουμέργια τς παγαίν’ σα να κουσνίζ’ 
απ’ παίρν’ άσπουου κι θελ’ κι μάβαα πιδγιά ,απ’κάντιν γούλη μία μι του φυσιρό,απ’δε τώων’ κι βλεπς απού καμνιά κι απουμεν΄μον’ τα μάτγια, απ’ ψνιζ’ ακ-κιιβά ούουχα κι παίρν’ υπηρέτριις…. 
Άιντι ,κιες ,αυτές γύισαν ντου κόσμου ανάπουδα, ιγώ αα ντου φέου στα καλά τ’!