Σαμοθρακίτικη Ντοπιολαλιά

Γράφει η Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Σα βγιασκά

-Σταατγούου
-Τι ένι;
Έλα-έλα να πγιούμι γιένα καφέ .
-Αα κιο καμέν’ έχου δλεια
-Άιντι ,σα βγιασκά αα ντου πγιούμι, βάζου του καφιλίκ κι έλα.-Γήρτα δα, δεν έκανα αφουρμές!
-Πάει η γι Άξτους του πήιτι χαμπάρ κάτ’ καμπόσ’ γιαα, ντιπ’!
-Μμ, κιο του πήαμ,του πήαμ’ τσβούρξι , του προυί δε βλεπς απ’ δε κάθισι ακτσουμάνς!
-Αα κάλα ιγώ έκανα ντου νταγή κι καρκώθκα μι πουνεί η λιμός-ι-μ’ θαείς κι ‘έχ’καρφιβιλώνις δε μπουλώ ντιπ’ να καταπιώ.
-Να βάϊς τίπουτα να πγεις να μη πουλιουγένς κι έχουμ’ κι δλειες!Έδια βήηκις;
--Τι έχουμ’;
-Του λειτίιγμα για, του ξέχασις; Βάλαν κάμπουσις κι σ’έβαλα κ’ισένα.
Η γι Άλιξάντιργια καπάρουσι ντου παπά κι η Παασκιβού μάζιψι τ’ αλέβιργια, δικαπέντι μισάλια μέτιισα!
-Αα,να σκουθώ του μένι να κάνου κανέ φλασκών’,ξέου γω ,κατ’ να κάνου ,γιατί μπουλεί ν’ανιβεί του ξινένμα!
-Σύκα ,φάγιτι ,γείχαν οι σκές σας;
-Μμ, μη ουτάς,η γι ασπουουσκιά γείχι πέντ’έξ.Η Μυτιλνιά γείχι πουλλά μου γήνταν μέσα μάβαα κι δε του μιτέξαμ.Η μαβουουσκιά ούτι γιένα ,σκανταλαμίδα!
-Μ’άιντι κιοο γένκι η δλεια ,κι απ’ δεν-ι φάγαμ ,μάζιψι κουμάτ’ τ’αρμπαγούλου μας!
-Γύρσι,κάλα τα σύκα!Τα σύκα ανιβάζ κι ντου ζάχαρ’ κι σα θέλ’,γένισι ξουρστός!
-Φέτου παξμάδγια ντιπ,πάει χάθκι κι η Κριμασούδα-θιός σχουρέσντην –αα ν’άφσι τ’ συνταγή στα κουρτσαδέλια- πάν’οι γουργιές ,παν’ οι ντακ’,παν κι τα χααχτά!
-Κιοο,αγάλια-αγάλια τ’αφήνουμ’ γούλα.Κάλα ξαναγείδαμ μούστου.Εε τέτγια ιπουχή μον τααγδούσαμ’ απ’ του μιθύσ’.
--Μον,’ μούστου,μον’σταφίδις,μον’ μουσταλιβιργιά,μον’μουστουλαμπάδις!
-Μη μι τσι θμύιιζ’γιατί τέεχ’ τα σάλια μ’.Μουσταλιβιργιά βήηκα πουουχτέ στου μαγαζί ,μουου ,μάναμ΄ξνάδα δε μπαίν’ σι χαλνάρ’, ντ’ έχου για να ντη δώσου δόομου,πγιος ξέρ’ τι πλάκα βαζ’ μέσα.
-Κι δε μι λες πότι αα λειτιιγήσουμ’
-Ντ’ Πέφτ’,γιατί η παπάς αα πάει σιαπία.
-Τι αα πάουμ;
-Καφέ,φιλτζιάνια,δότιργια αβγά,κανέ ξιουτύρ’,αθότυου ,ό,τ μπουλούμι.
-Να πάουμ’κι κανέ μσιουκαδγιάρκου ρακί.
-Έμορ,παλαβώθκις;Τι αα ντου κάνουμ’ ντου μπόκαλου,πγιος αα του πγει ,άντιοι μαθέμ’ δεν αρχόντιν,ιμείς αα του πγιούμι;
-Καλύτια να πιρσέψ’ παρά να λείψ’!
-Ταμάμ η παπάς αα κουντεύ,αα ν’ανάψ’ μνια ντη στγιά για ντου καφιδέλια κι μνια αα κοψ’ τς λειτιργιές για βούτμα.
-Άιντι ,να σ’αφήσου κι να δγεις να κάνς ξινένμα του Σταβούου, κινούργιου,να μι δώισ’ κ’ιμένα .
-Ισύ πότι αα του μαθς ,σα ξιστέεψου;
-Έις ακόμα ψουμνιά ,κάνι ντη δλεια σ’.
-Αφού του λες ,αα ν’έχου!
-